1950 yılı itibariyle devrede
Şairin
Sesinden
-------------------------------------------------------
ÜNİVERSAL
ÇAĞRI
İsimli 77
kıtalık bu şiir, Hz.Mevlâna'nın "GEL" isimli çağrısına mukabil verilmiş
olan Üniversâl bir cevaptır
01.
011. Bu çağrıyı duymaya gönül kulağı gerek.
012. Bu yıldızı görmeye, iman* gözü gerek.
013. Bu dağı aşmaya Adem* yüreği gerek.
014. Bu yola koymaya dîvane* baş gerek.
015. “- Gel. “ Diyorsun. “- Gel. “
016. Biliyorum ki;
017. Beni Sana..
018. Seni bana gerek..
--------------------------------------------------------
UNUTULMUŞLAR
Bu işleri yaparken birdenbire
dosyalar arasından önümüze bir zarf düştü içi yazılıp da unutulmuş satırlarla
doluydu
--------------------------------------------------------
Doğumdan
Ölüme Şiir
Buradaki şiirler sanatçının
çok küçük yaşlarından başlayarak günümüze kadar yazdığı müstakil şiirlerden
oluşmaktadır.
Hasret
Türküsü
Ben
hep senin gibi
Çilesi çözülecek
Yumak edilecek
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Dane dane toplanacak
Mahzenler dolduracak
Yudum yudum içilecek
Bir kadın aradım
Ben hep senin gibi
Sessizlikte güzelleşecek
Gözleri ile sevecek
Susarken efsaneleşecek
Bir kadın aradım
Ben hep senin gibi
Kumaşını eli ile ören
Gergefini kendi geren
Kanaviçesine can veren
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Çiçekliğini gizleyen
Tek bir arıya öz veren
Yalnız peteğe söz veren
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Ellerimle ekeceğim
Gönlümce biçeceğim
Kendime katık edeceğim
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Bağını ellerimle budayacağım
Üzümünden şarap alacağım
Şarabından serhoş olacağım
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Toprağından tuğla yapacağım
Tuğlasından yuva kuracağım
Yuvasından hayat alacağım
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Benimle özleşecek
Benimle sözleşecek
Benimle ölmezleşecek
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Katresinden çağlayanlar yaratacağım
Her damlasına can katacağım
Yedi denizi Onunla taşıracağım
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Çaresizliğinden çare bulduğum
Ümitsizliğinden ümit kurduğum
Bahtsızlığın baht olduğum
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Bağrımdaki yangını anlayacak
Bana göz pınarları ile su taşıyacak
İnanarak bu yangında yanacak
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Ayrılmadan başımda bekleyecek
Her eksiğime tamamını ekleyecek
Elini üzerimden çekmeyecek
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
İlk sözünde bir mümin gibi duran
Gördüğüm an beni gönlümden vuran
Krateri şefkatle dizinde uyutan
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Susup gözleri ile efsaneler konuşan
Kendi aşkı ile habersiz tutuşan
Bir sezişte bana cennetler oluşturan
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Benden ne istediğini iyi bilen
Kavuştuğu ile şükredip yetinen
Aldığına karşı canını veren
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Dünya'mı ekseninden tutan
Bana ellerinle taht kuran
Beni gönül sarayında oturtturan
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Yamaçlarımda bir ceylan olan
Ceylanlığını avcı gibi vuran
Dağ ile hem toprak olan
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Şiirlerde namelerde hayat bulan
Her dem başka lezzetle sofra kuran
Badeyi kendi bedeninde bana sunan
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Ürkmeden korkmadan beni anlayan
Karşımda lahza tereddütsüz bana çağlayan
Aşkı ile ebedi yanan ve yakan
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Hicranı hüsranı ıstırabı unutmuş
Gözlerini her kirliye yummuş
Kendini yalnız bana sunmuş
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Bana beni baştan yaşatan
Beni elleri ile tekrar yaratan
Her yeni gün bana beni sunan
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Varlığının içinde kaybolduğum
Kaybımda nice kazançlar bulduğum
Her an elinde baştan doğduğum
Bir kadın aradım.
Ben hep senin gibi
Vazifesine sadakat ile düşkün
Hayasızlıkla ebedi küskün
Başka benzeri olması ne mümkün
Bir kadın aradım.
Ben hep aramakla seni
Rezillere rezil ettim kendimi.
Sen hep çekerek hasretimi
Acılarla perişan ettin kendini
Sanmasınlar ki sakın biz
Ben müptedi,Sen ise münkirsin.
Asla ! Biz birbirimize meczubuz ki;
Tanrı bu acılara müptela kıldı bizi.
Çiftehavızlar:1987
-----------------------------------------------------
Kalk
Bak Halk
Ne için? Ne diye? Ne halde?
Yıl 1975. Her şey
karanlık görünüyordu. Yazar bu şiiri kaleme aldığı o tarihlerde, Türkiye
günde 10 ile 15 gencin cenazesini kaldırıyordu. O dönemde partilerin
çekişmesi neticesinde: 15.000 insanımızı kayıp etmiştik. Bu şiir o dönemi
anlatması açısından ilginç olduğu kadar, 25 Yıl öncesinden bu zamana
kadar yazar, bir çok gelişmeyi tahmin etmiş olduğu gibi, tam bu günü
(2000) teşhis etmiş olmakla da, şiir ve yazar çok enteresan bir manzara
arz etmektedir. Şiirin bir başka özelliği de, bir İddia üzerine bu şiirini
Nazım Hikmet uslübu ile yazılmış olmasıdır.
Zira Musevî dedeniz Marks,
ürktüğü için
Kendisinin Çağ dışı felsefesinden:
Dönüp Evrensel görüşünden;
“ Ben Marksist değilim.."
Dİ – YE – BİL – MİŞ – TİR
Tabii Bir düşünür için bilmem.
Bu ne biçim?
Bu ne denli ?
Bu ne büyük ?
Bu ne garip ?
Bu ne menem ?
ŞEREFTİR?!..
Evet İşçi Lenin pederiniz,
aslında çaresizdi.
Bu sebeple de
eyleme geçmişti..
Her devirde
böyle vakalar olmuştur.
Fakat!
milletlerin malumudur ki;
ne Lenin ne halkı ne de sonrası
aradığının dirhemini bulmuştur!
Kaldı ki; tatbiki kabil olmayan,
ancak, Evrensel olduğu savunulan,
bu mantık saçması görüş:
Son bulması gerekirken, doğduğu yerde;
Bir bürokrat sınıfın elinde,
üstüne üstelik dejenere de olmuştur.
Lenin,
ürkütücü bir mezar ile kapanan,
belki de ilk perde..
Gerçek artistler değil de;
menfaat temizlikçileri kaldı,
şimdi rağbet görmeyen kulislerde...
Fakat
konuşmayan Mao Amcanıza
bütün gönlümle hak veriyorum..
Tüm insanî düşüncelerim ile
tamamen matematik kelimeler ile
Ona hak veriyorum..
Hak, tüm beyinim ile...
Hele bir iyi düşünsenize !
Sayfiye hayatı yaşamıyor bizler gibi
KırkMilyon kişi ile kendi ülkesinde..
Bir ülkede
Siz milyarı aşmış nüfusun
ne demek olduğunu biliyor musunuz?
Madem böyle bir felsefeye,
düşünüp taşınmadan sığınıyorsunuz;
O halde
zatî tembelliğinizden neden sıyrılıp da;
gerçeğin tadına yakından varmak,
boyunuzun ölçüsünü iyice almak,
sandığınıza doya doya kanmak için;
Kızıl Çin'e kadar
Bir saatliğine gitmiyorsunuz?
Mao Amcanız haklı..
Zira kıçı,
istemediği kadar kabaklı.
Amcanız ile sizin
bilmediğiniz tek şeyin
suali ise;
Acaba, bu kabakların içinde
NELER SAKLI ?!.
Efendi: KALK
BAK
HALK
rejimsiz değil; maarifsizdir...
Rejimleri maarif yaratamaz ama,
maarif rejimci beyinler yaratabilir.
Ve de HALK
BAK
KALKINIR
O ZAMAN.
Aradığını bilerekten...
Aradığını isteyerekten...
Aradığını bularaktan...
--------------------------------------------------------
Melek'e
Kelek'çe Şiirler
esasen Üç
kitap halinde tasarlanmış olup
1.Melek 30 saat zarfında
2.Melek 6 gün civarında yazılmış,
her birinde 200 adet şiir bulunan,
birbirinin devamı olan kitaplardır.
3.Melek maalesef bitmemiş yarım kalmıştır.
Aynen yarım kalan güzel bir beraberlik gibi..
bu sebeple de bu 500 şiir tek kitapta birleştirilmiştir.
118.
Suratıma hayretle bakıyorsun.
Onca mektuba
Onca şiire
Sen ruya mı diyorsun?
Suratıma inanmadan bakıyorsun..
Şişelerce şaraba
Kadehlerce sohbete
Sen yalan mı diyorsun?
Suratıma korkarak bakıyorsun
Onca söze
Onca ispata
Sen uyanırız mı diyorsun?
Suratıma mutlu bakıyorsun
Kadehten buselerle
Alevden isteklerle
Sen uykuda olmadığımızı biliyorsun..
--------------------------------------------------------
Şömineli
Meyhane
1950 sonları ile 1960 başlarında gelişen bir
akıma ayak uydurularak yazılmış bir kitap şiir. Öz değiş ile kitap bir
şiirle başlıyor ve o şiirle bitiyor. Bu manâda şairin ilk şiiri bu.
Son Şiiri ise “ Dünyaca Meşhur “ Geldim isimli 77 kıtalık şiiridir.
*
Şu sisli alemden,
Şu şarap rengi rüyalardan
Erimiş bedenleriyle
sönmeye yüz tutuş
son ümit mumlarından
Bu alevini yitirmiş
hasretini küllendirmiş
köz odunlardan
Dört duvarı bütün dekoru ile
yalnızlık gariplik,
rutubet içki
Ve
buram buram
Aşk ve hasret kokan
Şömineli Meyhaneden -
Son bir kerre
Kopup geldim kapınıza !..
Ölümüme
Birkaç adım kala,
Boş çevirmeyin beni
Ha-tı-ra-lar !..
*
Seneler senesi
bomboş kalmış ellerimle,
Bu benim
ilk ve son çıkışım;
Di-len-me-ye !..
*
Seneler dolusu,
günler adedince
Karşınıza her gelişimde
yüzüme kapamayın kapılarınızı !..
Şu anda
varlığınızdan çok,
acılarınızdan fazla,
Anlayışınıza muhtacım.
Ha-tı-ra-lar !...
*
--------------------------------------------------------
İndirsinler
Perdeyi
Bu şiir, 1964 sonlarında askere
gitmeden iki gece önce yukarıda fotografı bulunan ilk eşine, henüz sözlüyken
ithaf olunan bir kitap şiirdir. Haydar Volkan skerden döndükten sonra
evlenmişler; ancak OnBir ay sonra, yurt dışında meydana gelen elim bir
trafik kazası neticesinde, o güzel insan Hakk'a intikal etmiştir. Müteveffaya
Allah'tan rahmet niyaz ederiz.
(Kadın sesi okur)
Gaflet uykusundan
şimdi uyandım...
Görememişim gerçeği ...
Gafil benmişim meğer ..
Şimdi utandım !
Yaşlar -
gözlerde gerekmiş...
Benden,
Her zaman daha büyüksün ...
Bunu çok geç anladım...
Yaşlar -
İğrenç bir mukayeseymiş...
Affet beni ...
Beni affet ki;
Hem aldandım.
Hem aldattığımı sandım !..
(erkek sesi okur)
Bütün bir ömür boyu aramak..
Bulduğun zaman
Bir büyüklük hûlyası içinde,
ve en hazin gafletle anlamamak...
Tam kaybederken;
uyanıp
ağlayıp
sızlanmak..
Bu senin,
değişmez kaderindi...
Bu senin kendi kendine
beğenerek seçtiğin oyundu...
Belki mutsuzluk senin huyundu..
İtirazlarıma:
Hep boş gözlerin güldü!..
Seni affettiğim gerçek...
Ama gerçek şimdi bak..
Ayrılık oldu..
Şiirin değişik tarafı, kadın ve erkek olarak iki kişinin
seslendirmesi planlanmış, şartlara bağlı olarak, askere giden sevgili
için hoş olabilir.
--------------------------------------------------------
Siyah
Pırlanta
Güldüğü zaman gözlerinin için pırlantaları kıskandıracak
kadar güzel parlıyordu. Ve fakat ekalliyet olması sebebi ile içinde
büyüdüğü ortamda, çevresine duvarlar örmüş, sonra da o duvarları kale
haline getirmiş, bununla da yetinmeyip, o kalenin çevresine, bir çok
yasaklar levhası koymuştu. Bu manzara karşısında gel de şiir yazma.
