Bu site: 01.01.2010 tarihi itibariyle yenilendi

Aşk, Allah'a dair. Sevda, sevgiliye dair. Sevgi, ana baba aile hocaya dair. Saygı, evlât ve bütün bir gençliğe ve istikbâle dair. Muhabbet, Hakk'tan Halk'a canlı cansız her şeye ve tabii Kâinat'a dair. Bütün bunlar, ulvî ve insanî hislerdendir. İşte bu duygular, her neye dair olursa olsunlar; bir tanesinin haricindeki bütün hepsinin, her insan evlâdında, bir nebze bulunması gereği vardır. Allah aşkı ayrı bir mesele olmakla; O aşka düşmeye, orada yanmaya kimse zorlanamaz. O hâl, İlâhî bir nasip meselesidir. Nasibin varsa, o kapı ardına kadar açılır. Ve yangının en muhteşemi, o eşiğin bir adım ardındadır. O yangına rağmen, Cehennem'den korkanın vay haline. Zîra Cehennem, o aşk ateşi önünde, bir kibrit alevi mesabesindedir.

Yeni tip insan, yeni tip aile, yeni tip hoca, yeni tip talebe, yeni tip bürokrasi, yeni tip asker, yeni tip hukukçu, yeni tip din adamı, yeni tip siyasetçi, yeni tip sanayici, yeni tip tüccar. yeni tip çiftçi, yeni tip sanatkâr, yeni tip halk, yenilemez yutulamaz bir denklem muvacehesinde, kendini yenileyemediği için, denklenemez bir haldedir. Bu sebeple taraflar, ötekiler, ayrışmalar, ayrımcılıklar söz konusu olmakla, afak zaman zaman kararmakta, bu durum da vehim üreticilerine sömürü siyaseti devşirtmektedir. Yine bütün bunların sorumluları, bu milleti teşkil eden, aynı zümrelerden, aynı müesseselerde çalışan, ancak ayrı ayrı eğitilmişliklerden temayüz etmiş, bizler gibi insanlar, değiller midir?.. Esasen dünümüzle, günümüzle, ortaya koyduğumuz icraatlarımızla, hepimiz belli oranlarda hatalı değil miyizdir? Ve uğrunda mücadelesini yaptığımız, "sadece kendi doğrularımızın" dönüp evlâtlarımızı bulacak fahiş yanlışlar olduğunun, halâ farkında değilsek; saygı, sevgi, muhabbet ve vicdan bir yana. Ahlâk ve erdem, sergilediğimiz bu abes manzaranın neresindedir?!.

Artık, liyakatlilerin, lâik akla lâyık olduğu ve fakat lâisizmin bir din gibi ya da Allahsız olmakla eş değer algılanmaması/uygulanmaması/tutulmaması gerektiğini, çok iyi bilmeliyiz. Keza Cumhurun, cumhuriyetin tek efendisi olduğunu ve bu mülkiyeti, halktan başka hiçbir merciin koruyamayacağını öğrenmeliyiz. Halkın iktidar olmadığı, oldurulmadığı ülkelerde, demokrasiden söz edilemeyeceğini kavramalıyız. Evvelâ halk için adalet olması gerektiğine ve halkın hakkının aranmadığı bir vatanda, hukuk devletinin, guguk devletinden ileriye gidemeyeceğinin, mutlaka farkına varmalıyız. Ve bu gerçeklere istinaden: Tüm birim ve bireylerin, kendi salâhiyet hudutları içine süratle çekilmesinde, mutlak ve kesin yarar olduğunu açıkça anlamalıyız. Ve tüm bu reformları, kendimiz kendi insanımız için, çoktan pelitist olmuş, elitist bir yaklaşımla değil; yek vücut bir bedende bütünleşmiş, tüm çağdaş doğruları arayıp bulan ve uygulamaya koyan, Seni beni tartışmayan, ama Bizi paylaşma azmi ile yücelten, Bizleri iddia ile eşdeğer kılan, Evrensel bir akıl muvacehesinde yapmalıyız. Ezcümle, cüce menfaatlerle değil; yüze akıllarla, yarınki nesillerin de ziyade mutlu olabileceği, parlak neticeleri en kısa zamanda elde etmeliyiz. Ayrıca her türlü muhalefete rağmen, biz buna milletçe mecburuz. Ve bu işi bu kerre hep birlikte başarmalıyız

Bu aklı ve tavrı tavzife: Fazilet, iffet, şeref, tenevvür, haysiyet, haya, ahlâk, fıtrat, maneviyyat, hürriyyet, hakimiyyet, iktisat, iktidar, itibar, asalet, şahsiyyet, muhabbet gibi, uzun süredir unutulmuş sözlerin cem-i cümlesi ve hatta çok daha fazlası lâzımdır... Bilmem bu sözleri aramızda hatırlayanlar ya da bu kelimelerin esas manalarını bilenler kaldı mı?.. Kalmadıysa da öğrenecekler. Zîra şartlara göre, bu gidişatın aksi mümkün değil. Ancak, bu arada ne devlet, ne millet, ne yöre, ne de Dünya şartlarını ve menfaatlerini hiç düşünmeksizin, sadece kendi menfaatleri için mangalda kül bırakmayan, zevat-ı kiramdan, çok ciddi recam şudur. Çıktığınız her kürsüde, bulduğunuz her mikrofonda, bilir bilmez, tanır tanımaz, anlar anlamaz, esasen bir evliya olan Hoca Nasredin gibi, Yunus Emre Hz. gibi, Hacı Bektaş-ı Velî Hz. gibi, Hz. Mevlâna gibi bu milletin ve tabii Allah Sevgililerinin adlarını ağızlarınıza almayınız. Sizin ağzınıza bir halk efsanesi olan Temel bile yakışmaz. O ağızlara bu zatların isimleri çok fazladır. Cumhur huzurunda, hepimize rağmen, galiz sözler sarf eden ağızlara, bu nadide eşhasın isimleri asla yaraşmaz. Kaldı ki; bazı bu millet fertlerinin, sittin senedir yapmakta olduğu, sürü sepet fahiş hatalar sebebi ile Çanakkale şehitlerimizden tutun da, aklınıza gelecek her evliya, çoktan makamını terk etmiş durumda olmakla; bizim kendimize, çoktan rezil-i rüsva olmamızın gereği vardır. Zira, sergilenen manzaraların neredeyse hiç birinin, uzaktan yakından izan, insaf, vicdan ve insanlıkla bağdaşabilir hiç bir yanı yoktur. Ben yıllardır bu utançla yaşıyorum. Şayet şehitlerimizden, evliyalarımızdan, Hakk Dostlarından utanacak olursak, belki biraz hizaya ve insafa gelir, müşterek menfaatlerimizi paylaşmasını da öğreniriz. 2009 Yılının her aklı tutulmuşuna, 2010 Yılında Allah'ın bu ihsanını sunmasını niyaz ederim.

Haydar Volkan